augustus 2025
Een logische, nieuwe stap! Komend schooljaar ga ik aan de slag als onderwijsadviseur. Ik merk dat mijn irritatie groeit als een dergelijke ‘promotie’-aankondiging mijn tijdlijn vult. De zomervakantie ligt achter ons en met het nieuwe schooljaar als onbeschreven blad voor ons, worden de onderwijs-transfers geshowd op de socials. Mijn ergernis wordt nog wat groter, als ik de kirrende felicitaties onder zo’n bericht lees.
Ik scrol verder in de stilte van mijn lege klaslokaal. Ik heb heel veel zin om in mijn nieuwe rol als beleidsmaker mee te mogen denken over onderwijskwaliteit en zo impact te maken. Menig leraar of schoolleider maakt trots de nieuwe stap in zijn carrière bekend. Ja. Wel buiten de klas, ja… Ik zal ze missen, die kids. Van de klas en de school naar de zijlijn.
Wat is het toch dat men dat zo vaak als promotie ziet? Het verlangen naar meer strepen op de mouw? En ondertussen groeit het tekort aan goede schoolleiders en leraren gestaag. Net zoals het overschot aan adviseurs en beleidsmakers.
Begrijp me niet verkeerd. Er is heus een handvol sterke adviseurs nodig die om het onderwijs heen staan. Mensen die bekwaam zijn als adviseur, die het reilen en zeilen in een school als hun broekzak kennen en een goed, theoretisch onderbouwd verhaal vertellen. Het liefst evidence en experience informed en heel mooi als de onderwijsklei nog aan de poten zit. Ik ken ze en ik hang aan hun lippen. Deze mensen delen hun kennis en inspireren me om mijn vakmanschap als leraar te ontwikkelen, te verdiepen, te verbeteren en te verfijnen. Ze zetten me aan het denken en ik vertaal hun verhalen naar mijn klas. Da’s uitdagend -ja, soms zelfs verdomd lastig- en echt prachtig.
Maar de bullshit hoopt zich ook op rondom die onderwijspraktijk. Beleidsmakers, overlegtafels, projecten, adviseurs, denktanks, ambulant begeleiders, adviesbureaus, coaches, stuurgroepen en weet ik wat al niet meer. Het is druk langs de lijn.
In die clubs zitten vaak mensen die losgezongen zijn van de praktijk en er geen barst (meer) van snappen. Mensen die vergeten zijn dat het werk in een school weerbarstig is en aan vele invloeden en factoren onderhevig. Mensen die niet begrijpen dat het in een klas altijd gaat over vakinhoud, didactiek, pedagogiek en klassenmanagement en het samenspel tussen die elementen. Meer dan eens zijn het mensen die niet meer weten en voelen hoe moeilijk en complex het vak is.
Allemaal lieden die adviseren, denken en praten over onderwijs, maar het niet zelf maken. Zou het niet geweldig zijn, als veel meer van die stuurlui de stap van de wal naar het schip maken? Dat zou pas een betekenisvolle carrièremove zijn.
Ik zucht, stop met doomscrollen en leg mijn telefoon op mijn bureau. Als ik een stapel schriften pak om op te bergen in de kast, valt mijn oog op een briefje dat ik aan het einde van het schooljaar kreeg van een leerling. Dag juf. Zonder jou was ik nooit zo ver gekomen. Dankjewel.
De echte impact maak je niet vanuit een kantoor met een flipover en geeltjes. De echte impact maak je daar waar het gebeurt. In de klas.
