Ruim 22 jaar leerkracht. Regulier onderwijs. Speciaal onderwijs. Ik was intern begeleider en een tijd ambulant trajectbegeleider. Maar ik was en bén vooral leerkracht.  
Op LinkedIn staat het keurig op een rijtje.

Mijn vak is prachtig. Maar het verhaal over het onderwijs vaak zo negatief. In 2019 besloot ik om mijn kennis, ervaring en mijn positieve onderwijsverhaal ook te verspreiden buiten mijn eigen klaslokaal.
Er ontstond een nieuwe passie: Het besmetten van andere (onderwijs)mensen met mijn kennis, ervaring, lol en liefde voor het mooiste vak van de wereld.

Eind 2020 besloot ik het heel even over een andere boeg te gooien. Ik ging aan de slag als invalleerkracht. Geen eigen groep meer maar zo nu en dan aan de slag in het vreemde klaslokaal van een collega. Zo flirtte ik dan keer op keer met mijn allergrootste liefde. Dat mooiste vak van de wereld.

Schurende heimwee.

Dat had ik soms. En steeds vaker. Naar een eigen groep. Met een eigen karakter en dynamiek. Naar een eigen klaslokaal. Een werkplaats die precies zo is ingericht dat het mijn onderwijs optimaliseert. Naar schriften waarin ik mijn leerlingen een strikte structuur leer aan te brengen. Naar het bouwen, het proces en de ontwikkeling. Een jaar lang. Met collega’s, kinderen en hun ouders.

Oude liefde roest niet. Nooit.

Dus ben ik, naast het geweldige werk dat ik doe in onderwijsland vanuit mijn bedrijf, ook voor twee dagen leerkracht in een ‘eigen’ groep. En zo deel ik mijn kennis, ervaring, lol en liefde voor het vak met de onderwijsklei aan mijn voeten en het krijt aan mijn vingers. Een prachtcombi.

 

 

Als je je koffie bestelt bij een oud-leerling. Zag dit pas op het perron. 

Wat een vak heb ik. Het mooiste vak van de wereld. 
Willemijn Sas