21 februari 2025
“Wie kan me vertellen over welk verschijnsel dit gaat?” vraag ik mijn leerlingen, nadat we lazen over stenen waar vetplanten zich met hun wortels in boren. Bijna alle vingers gaan de lucht in.
Ik geef het woord aan een meisje achterin, wiens vinger niet opgestoken is en knik haar bemoedigend toe. Ze blijft even stil. De klas wacht geduldig. “Ik denk dat het gaat om biologische verwering,” zegt ze dan en met elk woord dat ze uitspreekt, groeit het vertrouwen in haar stem en in haar blik.
Groep 7 leest, schrijft, praat, tekent en leert binnen het thema ‘De aarde van binnen en buiten.’
Na de lessen uit de methode waarin we leerden over de exogene en endogene krachten op de aardkorst, lazen we samen Het eeuwige leven van steen, een tekst verteld vanuit het perspectief van een zandkorrel, uit het geweldige boek Hé, aardbewonder! van Marc ter Horst.
Vervolgens lazen we de tekst nog eens en brachten we de cyclus van steen met alle bijbehorende, geleerde begrippen in beeld. Mijn leerlingen werkten met wangen die gloeiden van betrokkenheid, in alle rust, nauwkeurig en met een prachtig oog voor detail.
Aan het einde van de dag bekijk ik, in de stilte van het inmiddels verlaten lokaal, het werk van mijn leerlingen. Nu gloei ik. Van trots. Het is werkelijk de moeite om even in te zoomen op het werk van de kinderen, dan begrijp je vast waarom ik mijn vak zo machtig mooi vind.
#hetmooistevakvandewereld
