7 april 2020
De vlag gaat uit. Voor het onderwijs. Waarom? Omdat we gewoon ons werk doen. Er het beste van maken. Doen wat we kunnen. Verschil maken. En verschil maken, doen veel mensen.
Er wordt loeihard gewerkt in de zorg. Maar het is ook heerlijk dat de straten schoon zijn, de supermarktschappen gevuld. Het werkt handig dat ik mijn laptop kan opladen. Net zoals mijn telefoon. Ook bijzonder prettig dat de wasmachine gewoon z’n werk kan doen. Mocht dat ding trouwens kapot gaan… de monteur die ‘m fikst, maakt dan voor mij (als moeder van 3 zoons) ook echt een groot verschil. En dan de kastelein die de moed erin houdt zodat we uit kunnen kijken naar de gastvrijheid en de gezelligheid van straks. Wat te denken van de muzikant, de schrijver, de cabaretier en de filmmaker die me naar dat straks helpen met hun werk.
En hé, natuurlijk snap ik de goede bedoelingen van dat vlag-initiatief. Ik waardeer de waardering. Maar er zijn zoveel radertjes in deze maatschappij die het verschil maken. We moeten het samen doen. We doen het samen. Dus ik hoef geen vlag deze week.
En mocht je toch vlaggen? Vlag dan voor iedereen. Voor ons allemaal. Samen. En als we dan later terugkijken op deze tijd, hoop ik dat we dat vasthouden. Gewoon af en toe elkaar helpen, wat waardering voor elkaar en voor het werk dat we verzetten. Met of zonder vlag. Dan mag voor mij de vlag uit. Ook voor het mooiste vak van de wereld.
Verschenen in het Algemeen Dagblad – 10 april 2020