27 januari 2024
“Mevrouw…,” begint mijn leerling wat weifelend tegen de dame op het digibord, “zijn er ook tankstations in de buurt van de vulkaan? Want dat lijkt me nogal gevaarlijk.”
Via een heuse live-verbinding interviewt mijn groep een Nederlandse die op IJsland woont. Het gesprek is de afsluiting van ons thema ‘De aarde van binnen en buiten’. Terwijl ik mijn groep in kijk en zie hoe mijn leerlingen zichtbaar genieten, krijgt mijn leerling een geruststellend antwoord op zijn doordachte vraag: er zijn geen tankstations in de buurt van de vulkaan. Ik geniet op mijn beurt weer van de betrokkenheid en ontwikkeling van mijn leerlingen.
Ik denk aan het onderwijsdebat dat zo vaak gepolariseerd is. En ik chargeer wellicht wat, maar zo heb je aan de ene kant de meer didactische gedreven visie die pleit voor effectieve instructie en kennisoverdracht tegenover de meer pedagogische gedreven zienswijze. Vaak wordt dan benoemd dat kennisoverdracht niet meer van deze tijd of dwingend is en vooral niet nodig. Kennis zit tegenwoordig in je broekzak; je kunt immers altijd alles opzoeken wat je weten wilt. Er zou juist veel ruimte gemaakt moeten worden voor persoonsontwikkeling, zodat je kunt worden wie je bent.
Ik sta voor warm, steengoed en (kennis)rijk onderwijs vanuit vertrouwen en glasheldere, hoge en positieve verwachtingen. Ik geef les zonder opsmuk. Soms noemt men mijn stijl ouderwets. Aan welke kant sta ik dan? Ik geloof dat een leraar pedagogisch én didactisch gedreven moet zijn. Het één kan nooit zonder het ander. Pedagogiek en didactiek zijn vervlochten met elkaar. De hele dag door stem ik mijn pedagogisch en didactisch handelen op elkaar af. Dat is mijn vak en mijn vakmanschap.
Na een kleine drie kwartier en heel wat vragen en prachtige foto’s van het noorderlicht, vulkanen en scheuren in het landschap verder, verbreken we de live-verbinding. “Dit was tof, hè juf!” zegt één van mijn leerlingen enthousiast. “We zijn toch echt wel een soort vulkanologen nu! We wisten denk ik wel meer dan die mevrouw! “ zegt hij vol vertrouwen.
Dit was zeker tof. Ik genoot enorm van dit prachtige gesprek maar wat me vooral raakte is dat mijn leerlingen er toe deden. Ze hebben heel veel gelezen, gezien, gehoord en geleerd over dit onderwerp en omdat ze weten, deden ze mee. Ze deden er écht toe. En weet je wat dat doet met je ontwikkeling als mens? Juist. En precies daarom houd ik zo van mijn vak.
